Pāṇṭiyaṉ paricu
நாட்டுப் பாடல்கள்
Back
புரட்சி கவிஞர் பாரதிதாசன் (கனகசுப்பரத்னம், 1891 - 1964) படைப்புகள்
VII: பாண்டியன் பரிசு
புரட்சி கவிஞர் பாரதிதாசனின் "பாண்டியன் பரிசு"
பாவேந்தர் முன்னுரை
-
உரை நடையால் எழுதுவதினும், கவிதையால், குறைந்த
- "பலசொல்லக் காமுறுவர் மன்ற மாசற்ற
- சிலசொல்லல் தேற்றா தவர்"
என்றார் வள்ளுவர்.
முதலில் உரை நடையால் இக்கதையை ஆக்கினேன்;
மிகப் பெருஞ்சுவடியாதல் கூடும்எனத் தோன்றவே,
ஏறக்குறைய நானுாறு எண் சீர் விருத்தங்களால்
எழுதி முடித்தேன்.
தொடக்கப் படிப்பினரும் புரிந்து கொண்டார்கள்
இச்செய்யுளின் பொருளை எனின் - அதுதான்
எனக்குமகிழ்ச்சி யூட்டுவது!
எளிய நடை ஒன்றாலேயே தமிழின் மேன்மையைத்
தமிழின் பயனைத் தமிழர்க்கு ஆக்கமுடியும் என்பது
என் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை.
பாரதிதாசன்.
- சிலசொல்லல் தேற்றா தவர்"
சொற்களால் ஒன்றைச் சொல்லி முடித்து விடலாம்.
இவர்கள் யார்?
| வேலன் | கதைத் தலைவன் |
| அன்னம் | கதைத் தலைவி |
| வீரப்பன் | வேலனின் தந்தை; திருடர் தலைவன் |
| ஆத்தாக் கிழவி | வீரப்பன் மனைவி |
| கதிரைவேல் | அன்னத்தின் தந்தை; கதிர் நாட்டரசன் |
| கண்ணுக்கினியாள் | கதிர் நாட்டரசி |
| வேழமன்னன் | வேழ நாட்டரசன் |
| நரிக்கண்ணன் | அன்னத்தின் தாய்மாமன்; வேழநாட்டுப் படைத்தலைவன் |
| பொன்னப்பன் | நரிக்கண்ணன் மகன் |
| சீனி | கணக்காயர்; வேலனின் ஆசிரியர் |
| நீலன் | கதிர் நாட்டமைச்சன் மகன் |
| நீலி | நீலனின் காதலி; அன்னத்தின் தோழி |
பாண்டியன் பரிசு
இயல் 1
சீர்மிகுத்த கதிர்நாட்டின் மேலே, அந்தத்
போர்தொடுக்கப் பாய்ந்தனவாம் கடலைப் போலே!
கார்மிகுத்தாற் போலேயா னைப்ப டைகள்,
நேர்மிகுத்த வில், வேல், வாள் துாக்கி வந்த
மண்ணதிர விரைந்தனவாம்! முரசு, "வெற்றி
பண்ணதிரும் கருவிபலப் பலவும் கூடிப்
விண்ணதிரப் பறந்தனவாம்! ஆயு தங்கள்
கண்ணதிரும் கனல்சிந்திப் படைந டத்தக்
கதிர்நாட்டின் நெடுங்கோட்டை மதிலின் மீது
புதுமைபோல் கொடிபறக்கக் கண்டார் அன்னோர்!
அதோபாரீர்!" எனஉரைத்தார் படைத்த லைவர்;
அதிரும்நடை யாற்புழுதி விண்ணில் ஏற
இயல் 2
அழகிய அக்கதிர்நாட்டுக் கோர்கா தத்தில்
விழிஇமைத்தல் இல்லாமல் வேவு பார்ப்போர்
மொழிஅதிர்த்தார், பறை அதிர்த்தார்; "வேழ நாட்டான்
பழியற்ற தாய்நாட்டார் அறியச் செய்தார்.
அமைதிகுடி கொண்டிருந்த கதிர்நா டந்தோ
தமக்காக அன்றித் தம் கணவர், மக்கள்
"நமக்குரிய நாட்டினிலே பகைவர் கால்கள்
சிமிழ்க்காத விழியினராய் வாளைத் துாக்கிச்
இயல் 3
கதிர்நாட்டின் கதிரைவேல் மன்னன் தானும்,
சதிராடு கூடத்தில் தவிச மர்ந்து
"அதிர்படைகள் கூட்டிவந்தான் வேழ நாட்டான்
"எதிர்த்தானா வேழமன்னன்? நரிகண் ணன்தான்
என்கண்ணுக் கினியாளே, அன்பே! உன்றன்
வன்மையுறு படைத்தலைவ னாய்இ ருந்தும்
முன்னமே சொல்லவில்லை? வேழ நாட்டான்
சொன்னான்?இந் நாட்டினிலே நம்ப டைகள்
இந்நாட்டை உன்அண்ணன் பெறநி னைத்தான்!
பின்எவரும் அறியாரே! உடன்பி றந்தான்
என்ஆவி போன்றவள்நீ! என்ன செய்வேன்?
மன்னவன்நான் எனைநம்பி வாழு கின்ற
என்றுபல வாறுரைத்து நின்றான்! அங்கே
நின்றிருந்தான் படைத்தலைவன்; அமைச்சன் நின்றான்!
"முன்ஒருநாள் என்அண்ணன் இங்கு வந்தான்
அன்னவற்றின் பொருள்இந்நாள் அறியலானேன்;
திட்டமிட்டான்! மணவாளா உன்றன் ஆணை!
மட்டற்ற மகிழ்ச்சியுடன் வாழு கின்ற
விட்டேனா அன்னவனை! அண்ணன் அல்லன்!
வட்டத்தில் அவனுண்டோ அங்கன் னோனை
என்அண்ணன் இந்நாட்டில் நுழைவ தாயின்
அன்னவனின் உயிர்குடித்த பின்ன ரேஇவ்
என்கால்வைப் பேன்உறுதி" என்றாள். ஒடி
என்அண்ணன் எங்குள்ளான் அங்கே செல்க
துணையாக ஒருபடையும் அவளின் தேரைத்
தணல்சிந்தும் விழியாலே நாற்பு றத்தும்
மணிவாயில் தனையடைந்தான் சிங்கத் தைப்போல்!
அணிமலர்ச்சோ லைவிட்டே அரண்ம னைக்குள்
இயல் 4
கோட்டைவா யிற்புறத்தே வாள்அ திர்ப்பும்
கூட்டத்தின் மோதுதலும், தேர்அ திர்ப்பும்,
கேட்டிருந்தாள் இளமங்கை வள்ளைக் காதில்.
வாட்போரை விரும்பும்அவள் தமிழ நெஞ்சம்
என்ஆத்தா என்செய்வேன் என்றாள் மங்கை!
"உன்மாமன் படைகூட்டி வந்தான் பெண்ணே
இந்நிலையில் இறக்கைமுளைக் காத அன்னம்
கன்னலின்சா றேஇங்கு வந்த மர்வாய்!
இயல் 5
வடக்கிருந்த வாயிலிலே கதிரை வேலன்
அடுத்துநின்ற வேழமன்னன் வாள்வீச் சுக்கள்
கொடுத்தவிடை பெற்றபடி இருந்தான்! சாவு
நொடிக்குநொடி நெருங்கிற்று! வெற்றி மங்கை
கனல்நிகர்த்த வேழவனின் பெரும்ப டைமேல்
சினங்கொண்டு பாய்ந்தார்கள். வேழ நாட்டுத்
தனியொருவன் விழுக்காடு தோள்கொ டுத்துத்
பனைமரங்கள் இடிவீழக் கிழிந்து வீழும்
என்செய்வார் கதிர்நாட்டார்? வேழ வர்க்கோ
பின்னுதவி செய்தனமேல் வந்து வந்து!
முன்னிலும்பன் மடங்குவிரைந் தனஎன் றாலும்
இந்நிலைமை தனையுணர்ந்து வேழன் தன்னைத்
ஏறிவந்தான் வேழத்தான். கோட்டைக் குள்ளே
சீறினஅங் கிருவாள்கள்; மோத லாலே
கூறிடவும் வழியின்றி வலம்இ டம்போய்க்
மாறிப்பின் வாங்குங்கால் பலகை துாக்கி
இயல் 6
"அண்ணன்எங்கே! அன்பில்லாக் கொடிய னெங்கே
பெண்ணாளை வஞ்சிக்க எண்ணி வந்து
கண்ணெதிரில் வாரானோ?" என்று கூறிக்
புண்ணினிலே குதித்தெழுந்த வாளோர் கையில்,
பகைப்படையின் உட்புகுந்து தேடிக் கண்ணிற்
நகைப்பாலே நெருப்பாக்கிப் புருவம் ஏற்றி
மிகப்பெரிய குதிரைமேல் கரிய ஆடை
புகப்பார்த்தான் வடக்கிருந்த வாயில் நோக்கி!
இயல் 7
மன்னனைப் பின்னிருந்து கொன்றான் நரிக்கண்ணன்.
போர்செய்து கொண்டிருந்த கதிரை வேலன்
ஓர்ஈட்டி பாய்ந்தது போய்! கருந்தி ரைக்குள்
பேர்மறைக்க எண்ணியே தான் அணிந்த
நேர்நின்ற தன்ஆளை அணியச் செய்து
நின்றிருந்த நரிக்கண்ணன், உடன்பிறந்த
"அன்றிருந்த என்கருத்தில் பாதி தீர்த்தேன்;
அன்னத்தைக் கொன்றொழித்தால் முழுதும் தீரும்;
என்றென்றும் என்கையில் நிலைத்து நிற்கும்?"
இயல் 8
கொலைவாளும் கையுமாய் அரசி வந்தாள்;
நிலைகலங்கி நின்றிட்டாள். "வீழ்ந்த தோநின்
இலைநீதான் எனஅறிந்தால்அஞ்சி வாடும்
கலைந்ததுவோ என்காதல் ஓவியந்தான்!"
அணைத்திட்டாள்! மலர்க்கையால் கன்னம் உச்சி
தணல்போலும் புண்பட்ட முதுகு கண்டாள்;
இணைபிரியா மானமதும் எம்மை விட்டே
துணிந்ததுவோ தமிழாநின் தமிழ நெஞ்சம்!
அனைவருள்ளும் எவரேனும் பகைவன் வாளை
தினையளவும் திரும்பிப்பின் முதுகில் ஏற்ற
எனக்கூவித் திரும்புங்கால், எதிரில் நின்ற
"மனைவிளக்கே! நின்துணைவன் கதிரை வேலன்
முகமறைத்த ஒருதீயன் எவனோ பின்னே
திகைத்தேன் நான்! சாய்ந்தான்அம் மறவோர் மன்னன்!
புகழ்க்கென்ன? உன்குடிக்கு வாய்த்த மானம்
அகத்துன்பம் நீங்கியிரு! செல்க உன்றன்
இயல் 9
வேழவனின் படை வீரர் அரண்ம னைக்குள்
சூழலுற்றார் பொன்னிருப்புச் சாலைக் குள்ளும்,
ஏழடுக்கும் படைவீரர் கைப்பற் றுங்கால்
கீழைவழி நிலவறையால் அன்னந் தன்னைக்
நிலவறையால் வௌிப்புறத்தில் சென்ற ஆத்தா
சிலர்கண்டார் காணாத கதவு தன்னை!
சிலர்நெடிது சென்றுமே அரண்ம னைக்குள்
அலைவதைக்கண் டையோஎன் றுரைத்து மீண்டார்.
எப்புறத்தும் திரிகின்றான்; ஓர்அ றைக்குள்
அப்படியே துாக்கினான்; அடுத்தி ருந்த
குப்பனெனும் தேரோட்டி இடம்சேர்" என்று
அப்போதே தொடங்கினான், பொய்ப்பால் வாழ்வான்.
அரசர்தமைக் குடிகள்எலாம் காணு கின்ற
சரசரெனப் புரண்டபடி "எனக்கேன் வாழ்வு?
அரசியென வாழ்கின்றாள் எனஇ ருந்தேன்.
பெருமைகொள் என் மைத்துனனைக் கொலைபு ரிந்து
இயல் 10
வாள்தொங்க, வாள்பெற்ற வலக்கை தொங்க,
ஆட,எடுத் துான்றும்அடி இடறக் கண்ணில்
"நாடிழந்தேன் நலமிழந்தேன் கண்ணில் வைத்து
வாடுகின்றேன்" எனக்கதறி நெஞ்சம் சோர
" மைத்துனனை நானிழந்தேன் தங்கை யே! என்
செத்தானை இனிக்காண முடிவதுண்டோ?
கைத்துாண்டிற் சிறுமீனாய்க் கலங்கு கின்ற
வைத்திருந்தான் படைத்தலைவ னாக என்னை;
கதிர்நாட்டைப் பிடிப்பதென வேழன் சொன்னான்
புதுத்தலைமை தந்தேபின் படையெ ழுப்பிப்
எதிர்பாராப் படைஎடுப்பை அறியீர் அன்றோ?
சிதைத்தானே கதிர்நாட்டின் உரிமை தன்னைத்
உயிர்போன்றாய்! உடன்பிறப்பே! என்றன் ஆவி
துயர்தாங்க அட்டியில்லை; எனைஇ கழ்ந்து
முயல்போன்றான் நரிக்கண்ணன் என்றா லுந்தன்,
வயவேந்தன் கதிர்நாட்டான், நரிக்கண் ணற்கு
இயல் 11
உடை பெற்ற ஆள் வந்தான். அவள் அவனை எதிர்க்கிறாள். அவன், மன்னனைக் கொன்றவன் இவனே என்று
நரிக்கண்ணனைக் காட்டி விடுகிறான். அதற்குள் நரிக்கண்ணன் அரசியைக் கொன்றான்.
எனஉரைத்தான்; துடித்தழுதான். மேலும் பேச்சை
"இனிஎன்ன செய்வ" தென நரியைக் கேட்டே
"புனையுந்தார் மன்னனின்பின் புறத்தில் ஈட்டி
எனக்கிந்தக் கரியஉடை இவரே தந்தார்
என்றுரைத்தான்! அதேநொடியில் நரிக்கண்ணன்தான்
நின்றிருந்த உடன்பிறப்பை, அரசி தன்னை
"ஒன்றுக்கும் அஞ்சாத என்னை இந்நாள்
நின்றுபெரு முச்சுவிட்டான்! எங்கே அந்த
இயல் 12
கரியஉடை போர்த்துவந்த காலாள் சென்று
பெருவாளால், தன்கையால் உடன்பி றந்த
உருகினான். மக்களிடை மகனாய் வாழ
தெரியாதேன் வைத்திருந்தேன் அரண்ம னைக்குள்!
அரசனிது கூறுங்கால் அங்கி ருந்த
இரக்கமுற லானார்கள்! நரைத்த தாடி
கரிப்பின்றேல் இனிப்பருமை யாரே காண்பார்?
நரிக்கண்ணர் இலைஎனில்நும் அருமை தன்னை
இயல் 13
அன்னத்தை அரண்மனையில் காண வில்லை!
என்னத்தைச் செய்வதென ஏங்கி நின்றான்;
"பொன்னான பேழையினைப் பெற்றா யோ?என்
உன்னிடத்தில் தந்துள்ளேன்; அதனைக் காப்பாய்
"நானறியேன் பேழையினை!" எனறான் குப்பன்.
போனதோ? இங்கிருந்த ஆளி டத்தில்
ஊனமிலா நம்மறவர் போலே அன்றோ
ஏனிந்தப் பிழைசெய்தேன்? என்வாழ் வுக்கே
அன்னத்தின் ஆவியினை அகற்ற வேண்டும்;
என்னுமொரு கருத்தோடும் அரண்ம னைக்குள்
மன்னவனை ஏமாற்றிக் கதிர்நாட் டாட்சி
அன்னத்தை ஆத்தாவைத் தேட வேண்டும்;
இயல் 14
அவனிடம் தொடங்குகிறான் பொய்மூட்டைகளை நரிக்கண்ணன்.
ஆத்தாவை, அன்னத்தைப் பேழை தன்னை
போய்த்தேட வகைசெய்து கொண்டி ருந்த
கோத்தான முத்துலவு மார்பி னோடு
சாய்த்தானே நரிக்கண்ணன் மன்ன வன்பால்
"நாளும்எனைக் காப்பாற்றி ஆளாக் கிப்பின்
கோளும்பொய் சூதுமிலான் எனஉணர்ந்து
நீளிஎனும் மன்னனைநான் போரில் வென்ற
தோளைஇகழ்ந் தாளிவள்;என் வாளால் வெட்டித்
'வஞ்சகத்தால் கதிரைவேல் மன்னன் தன்னை
நெஞ்சத்தால் நினைத்தாளே! 'நின்தோள், மானம்
கொஞ்சத்தால் மாண்டாளே, நாள டைவில்
கெஞ்சத்தான் வைத்தேனா! உன்பால் அன்பு
'உடன்பிறந்தேன்' என்றுரைத்தாள். ஆமாம் என்றேன்
மடியும்வகை செய்துவிடு; முடியும் உன்னால்!
கடல்நிகர்த்த கதிர்நாட்டை ஆள்' என் றாள்என்
கொடியாளின் உடன்பிறந்த பழியுந் தாளேன்
நல்லாரின்பெருநிலையும் இந்த வையம்!
எல்லாரும் போலேநான் இன்னும் இங்கே
சொல்லுவேன் நானண்டி வாழ்ந்தி ருந்த
முல்லைமுனை அளவென்னால் பழிநேராமல்
நான்செத்த பின்அடையும் வானாட் டின்கண்
தேனுாறும் சோலைசூழ் அப்பே ருரில்
பால்நேரில் காய்ச்சி, அதில் சீனி இட்டுப்
ஊனின்பம் நுகர்கின்ற அறைஇ ருந்தால்
இயல் 15
அரசனுரைத் திடுகின்றான் "அப்ப னேஉன்
ஒருகுலையில் ஒருகாயில் தீமை காணில்
அரசியவள் தீயவள்தான்; உடன்பி றந்த
நரிக்கண்ணா பழநாளில் இதுஉன் பாட்டன்
அதுவிருந்தால் காட்டுகநீ! இந்த நாட்டின்
"பதிவிருந்தால் ஏனுனைநான் நத்த வேண்டும்?
குதிரைதிரை கொண்டநெடு முடியான் என்னும்
பதினா யிரம்பேரை வென்ற தாலே
அந்நாளில் மன்னவனால் கொடுக்கப் பெற்ற
முன்னோனாம் முத்தப்பன் மறைத்த தோடு
தன்னிடத்தில் படையிருந்த தாலே அன்றோ
என்னையுமிக் கதிர்நாட்டான் விட்ட தில்லை;
இந்நாட்டை நானாள வேண்டு மென்ற
அந்நாளில் சாகுங்கால் எனைஅ ழைத்தே
உன்னைநான் ஓருறுதி கேட்கின் றேன்நீ
மன்னவரின் அருள்பெற்றுக் கதிர்நாட் டுக்கு
எனக்கூறி உயிர்நீத்தான்; அதனா லன்றோ
தனிப்பெருமை, தனிமகிழ்ச்சி இவற்றை யெல்லாம்
எனைத்தமிழில் 'படைத்தலைவா' என்ற ழைக்கும்
தனைத்தரினும் ஒப்பேனே! ஒருசொல் சொல்க;
வணங்குகின்றேன் எனக்கூறி வணங்கி நிற்க
இணங்ககின்றேன். நீ ஆள்க" எனஉ ரைத்தான்
பிணங்குவித்தும் மைத்துனனை உடன் பிறப்பைப்
அணியுமொரு மணிமுடிக்கே நரிக்கண் ணன்தான்
இயல் 16
கதிர்நாடு சார்ந்திருக்கும் தென்ம லைமேல்
மிதியடிக்கால் மீதிலோர் காலைப் போட்டு
எதிர்நிற்கும் தோழர்கள்பால் இதனைச் சொன்னான்:
"முதுமையினை அடைந்துவிட்டேன். வாழ்நாள் எல்லாம்
ஒருபிள்ளை கொடிவேங்கை போல்வான்; கண்போல்
இருபதுஆ யினஎன்றன் தீயொ ழுக்கம்
திருடுவதைவிடவேண்டும்!அன்றி என்னைத்
வரவேண்டாம் இவ்விடத்தில் என்றாள்; என்றன்
ஒருவனிடம் ஏற்பட்ட தீயொ ழுக்கம்
பெருநோயாய் மாறுவது மெய்யே; நானும்
ஒருநாளும் தீத்தொழிலை விடுவ தென்றே